ฉะกะ หมายถึง ก. ระกะ เช่น โกมุทอุบลบานฉะกะ. (อนิรุทธ์).
(กลอน) ว. ฉาด, เสียงอย่างเสียงของแข็งกระทบกัน.
ว. อาการที่พูดห้าวหาญและชัดถ้อยชัดคํา, ฉาดฉาน ก็ใช้.
(กลอน) ว. ฉ่า, ชุ่มชื้น.
(กลอน) ว. ฉี่, เสียงดังอย่างเสียงของที่ทอดน้ำมัน.
(กลอน) ว. เฉื่อย, ช้า, เรื่อย ๆ, ไม่รีบร้อน.
(โบ) อ. ชะต้า.
ว. ฉันนั้น, เช่นนั้น, อย่างนั้น, ดังนั้น, ดั่งนั้น, เพราะฉะนั้น, เพราะเหตุนั้น.