ฉะเฉื่อย หมายถึง (กลอน) ว. เฉื่อย, ช้า, เรื่อย ๆ, ไม่รีบร้อน.
(โบ) อ. ชะต้า.
ว. ฉันนั้น, เช่นนั้น, อย่างนั้น, ดังนั้น, ดั่งนั้น, เพราะฉะนั้น, เพราะเหตุนั้น.
ว. ฉันนี้, เช่นนี้, อย่างนี้, ดังนี้, ดั่งนี้, เพราะฉะนี้, เพราะเหตุนี้.
ก. แสดงกิริยาวาจาเพื่อให้เขาเมตตา, ชะอ้อน ก็ใช้. ว. กล้องแกล้ง,แน่งน้อย, รูปเล็กบาง, ชะอ้อน ก็ใช้.
(แบบ) น. หมวด ๖ คือ รวมสิ่งละหก ๆ. (ป.).
[ฉัดถะ] (แบบ) ว. ที่ ๖. (ป. ฉฏฺ?).
(ถิ่น-ปักษ์ใต้) ก. เตะ.