จุกยา หมายถึง ก. เอายาจืดหรือยาฉุนทําเป็นก้อนกลม ๆ จุกไว้ที่มุมปาก.
น. ส้มจุก. (ดู ส้ม ๑).
ว. เสียงนกเขาขันคู, กรุกกรู๊ ก็ว่า.
ก. รบกวน, กวนใจ, เช่น อย่าจุกจิกนักเลย. ว. จู้จี้ เช่น เขาเป็นคนจุกจิก; เล็ก ๆ น้อย ๆ, เบ็ดเตล็ดคละกัน, เช่น ในกระเป๋าถือมีแต่ของจุกจิก, กระจุกกระจิก ก็ว่า.
[จุกกะชี] น. ฐานปูนสําหรับประดิษฐานพระประธานเป็นต้น, ชุกชี ก็ว่า.
[จุกกะผาม] น. ชื่อโรคชนิดหนึ่ง มีตับและม้ามโต มีไข้คลุมเครือเรื้อรังคือ ไข้จับสั่นเรื้อรัง, ป้าง ก็เรียก.
น. ชื่อโรคเกิดที่ม้ามทําให้ม้ามย้อยลงมา.
น. ชื่อหอยทะเลกาบเดี่ยวชนิด Cymbiola nobilis ในวงศ์ Volutidaeเปลือกหนารูปไข่ พื้นผิวด้านนอกมีลายเส้นหยักสีนํ้าตาลไหม้บนพื้นสีนํ้าตาลอ่อน ปลายยอดเป็นจุกม้วนเป็นวงเหมือนมวยผมของพราหมณ์.