จินดาหนา หมายถึง [-หฺนา] น. ต้นจันทน์. (ช.).
[-หฺรา] ว. ฉลาด. (ช.).
[จินตะ-] ก. คิด. (ป., ส.).
[จินตะ-] ก. คิด. (ป., ส.).
น. กวีผู้มีความสามารถในการแต่งร้อยกรองตามแนวความคิดและจินตนาการของตนเอง.
ก. คิดหวั่น, คิดหวาดหวั่น, เช่น ใจปราชญ์ฤๅเฟื่องฟื้นห่อนได้จินต์จล.(โลกนิติ). (ป. จินฺต ว่า คิด, จล ว่าหวั่นไหว).
น. การสร้างภาพขึ้นในจิตใจ. (ป. จินฺตน + อาการ).
น. (ปรัชญา) ขบวนการในประวัติศาสตร์ของปรัชญาและศิลปะที่เน้นการเป็นตัวของตัวเอง เป็นอิสระจากกฎเกณฑ์และระเบียบการที่ยึดถือกันมา นักปรัชญาและศิลปินของขบวนการนี้ถือว่าอารมณ์ ความรู้สึกสำคัญกว่าเหตุผล; (ศิลปะและวรรณคดี) คตินิยมในการสร้างสรรค์วรรณกรรมหรือศิลปะซึ่งแสดงให้เห็นชีวิตและโลกตามจินตนาการหรือมโนภาพ. (อ. romanticism).