จินดามณี หมายถึง น. แก้วอันให้ผลแก่เจ้าของตามใจนึก, แก้วสารพัดนึก; ชื่อตำราแบบเรียนหนังสือไทยโบราณ เช่น จินดามณีฉบับพระโหราธิบดีแต่งในรัชกาลสมเด็จพระนารายณ์มหาราช จินดามณีฉบับไม่ปรากฏชื่อผู้แต่งในรัชกาลสมเด็จพระบรมโกศ จินดามณีฉบับกรมหลวงวงษาธิราชสนิทแต่งในสมัยรัตนโกสินทร์. (ป., ส.).
ว. ที่สําเร็จด้วยความคิด. (ป., ส. จินฺตามย)
[-หฺนา] น. ต้นจันทน์. (ช.).
[-หฺรา] ว. ฉลาด. (ช.).
[จินตะ-] ก. คิด. (ป., ส.).
[จินตะ-] ก. คิด. (ป., ส.).
น. กวีผู้มีความสามารถในการแต่งร้อยกรองตามแนวความคิดและจินตนาการของตนเอง.
ก. คิดหวั่น, คิดหวาดหวั่น, เช่น ใจปราชญ์ฤๅเฟื่องฟื้นห่อนได้จินต์จล.(โลกนิติ). (ป. จินฺต ว่า คิด, จล ว่าหวั่นไหว).