จำเลาะ หมายถึง ก. ทะเลาะ. (ข. เฌฺลาะ).
[-เหฺลาะ-] น. ซีกไม้ไผ่ที่มีตาไม้ติดอยู่.
ก. แปลงตัว.
ก. ให้แล่น เช่น ตีด้วยเชือกเขาแขง ไม้ท้าวแทงจำแล่นแล.(ม. คำหลวง มหาราช).
ก. อาการที่ใช้มือจับต้องสิ่งใดสิ่งหนึ่งตลอดจนกำไว้ยึดไว้, ใช้ จำนับก็มี. (แผลงมาจาก จับ).
(ปาก) ว. เต็มที่, เต็มแรง, จั๋ง จังหนับ หรือ จํ๋าหนับ ก็ว่า.
(ปาก) ว. เต็มที่, เต็มแรง, จั๋ง จังหนับ หรือ จําหนับ ก็ว่า.
ก. ขาย, จ่าย, แจก, แลกเปลี่ยน, โอน; เอาออก เช่น จําหน่ายจากบัญชี.(แผลงมาจาก จ่าย).