จำลาย หมายถึง (โบ) ก. สลัก.
น. (กฎ) บุคคลผู้ถูกฟ้องต่อศาลแล้ว; ผู้ถูกฟ้องความ. (กลอน) ก. เฉลย,ตอบ. (ข. จํเลิย ว่า ผู้ตอบ).
ก. ทะเลาะ. (ข. เฌฺลาะ).
[-เหฺลาะ-] น. ซีกไม้ไผ่ที่มีตาไม้ติดอยู่.
ก. แปลงตัว.
ก. ให้แล่น เช่น ตีด้วยเชือกเขาแขง ไม้ท้าวแทงจำแล่นแล.(ม. คำหลวง มหาราช).
ก. อาการที่ใช้มือจับต้องสิ่งใดสิ่งหนึ่งตลอดจนกำไว้ยึดไว้, ใช้ จำนับก็มี. (แผลงมาจาก จับ).
(ปาก) ว. เต็มที่, เต็มแรง, จั๋ง จังหนับ หรือ จํ๋าหนับ ก็ว่า.