จำนวนเชิงซ้อน หมายถึง (คณิต) น. จํานวนที่มีองค์ประกอบ ๒ ส่วน เขียนได้เป็น a + bi โดย aและ b เป็นจํานวนจริง และ i๒ = -๑.
(คณิต) น. จํานวนที่สามารถเขียนให้เป็นรูปเศษส่วนได้ โดยทั้งเศษและส่วนต้องเป็นจํานวนเต็ม และส่วนต้องไม่เท่ากับศูนย์, จํานวนที่สามารถเขียนให้เป็นรูปทศนิยมไม่รู้จบประเภทซํ้าได้ เช่น เศษ ๑ส่วน ๙ (เท่ากับ ๐.๑), เศษ ๑๒ ส่วน ๙๙ (เท่ากับ ๐.๑๒).
(คณิต) น. จํานวนที่เป็นจํานวนนับ, จํานวนนับติดเครื่องหมายลบหรือศูนย์.
(คณิต) น. จํานวนที่เกิดจากการนับ จำนวนที่ใช้แทนการนับ ได้แก่ ๑,๒, ๓, ๔ ... .
(คณิต) น. จำนวนเลขที่มีค่ามากกว่าศูนย์.
(คณิต) น. จำนวนเลขที่มีค่าต่ำกว่าศูนย์.
(คณิต) น. จํานวนที่สามารถเขียนให้เป็นรูปทศนิยมไม่รู้จบประเภทไม่ซํ้าได้ เช่น รากที่ ๒ ของ ๒ (= ๑.๔๑๔๒๑๓๕...), p (= ๓.๑๔๑๕๙๒๖...).
ก. ผูก, คล้อง, หมายไว้, กําหนด, จําไว้, (โบ; กลอน) ประพันธ์, แต่ง,เช่น จึ่งจำนองโคลงอ้าง ถวายแด่บพิตรเจ้าช้าง. (ลอ). (กฎ) น. ชื่อสัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้จํานอง เอาทรัพย์สินตราไว้แก่บุคคลอีกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้รับจํานอง เพื่อเป็นประกันการชําระหนี้โดยไม่ส่งมอบทรัพย์สินนั้นให้แก่ผู้รับจํานอง. (แผลงมาจาก จอง).