จ้ำจี้จ้ำไช หมายถึง ว. อาการที่พร่ำพูดหรือสอน. ก. พร่ำพูดหรือสอน.
ว. เนือง ๆ, บ่อย ๆ, ซํ้าซาก.
บ. แต่ต้น, เริ่มแรก, แรก.
(โบ) ก. ประจําหมู่.
(กลอน) ก. ถือ, ถืออาวุธร่ายรํา, เช่น จําทวยธนูในสนาม. (สมุทรโฆษ).
(โบ) ก. โผลง, โจนลง, ทุ่มลง, ตกลง.
(กลอน) ก. จับ, ถือ.
(โบ) ก. เผ่นขึ้นสูง, งอกขึ้นสูง, สูงไสว.