จำงาย หมายถึง (โบ) น. สาย, บ่าย, เช่น ลูกไม้บ่ทันงาย จำงายราชอดยืน. (ม. คำหลวงมัทรี). ว. ห่าง, ไกล, เช่น หากให้เจ้าตูฉิบหาย จำงายพรากพระบุรีท่านนี้. (ม. คำหลวง ชูชก). (ข. จํงาย ว่า ระยะไกล).
น. การเล่นชนิดหนึ่งของเด็ก.
ว. อาการที่พร่ำพูดหรือสอน. ก. พร่ำพูดหรือสอน.
ว. เนือง ๆ, บ่อย ๆ, ซํ้าซาก.
บ. แต่ต้น, เริ่มแรก, แรก.
(โบ) ก. ประจําหมู่.
(กลอน) ก. ถือ, ถืออาวุธร่ายรํา, เช่น จําทวยธนูในสนาม. (สมุทรโฆษ).
(โบ) ก. โผลง, โจนลง, ทุ่มลง, ตกลง.