จ่าปี่ หมายถึง น. คนเป่าปี่ประกอบกลองชนะ.
ก. บอก, เขียนบอก; ถูกปรับ (ในการเล่นโยนหลุมเป็นต้น).
ก. เขียนบอกไว้ข้างหน้า เช่น จ่าหน้าซอง, เขียนบอกไว้ที่ต้นเรื่องเช่น จ่าหน้าเรื่อง.
น. เครื่องใช้ตักแกงหรือตักข้าว ทำด้วยกะลามะพร้าว มีด้ามถือ, กระจ่าจวัก หรือ ตวัก ก็ว่า.
ว. จัด, ยิ่ง, แรง, (ใช้แก่สี แสง หรือเสียง) เช่น สีจ้า แสงจ้า.
ว. คําขานรับ; คําลงท้ายคําร้องเรียก เช่น หนูจ๋า.
น. ชื่อปาล์มชนิด Nypa fruticans Wurmb ในวงศ์ Palmae ขึ้นเป็นกออยู่ตามป่าเลนหรือริมฝั่งนํ้ากร่อยตื้น ๆ ใบใช้มุงหลังคาและกรุฝาออกดอกเป็นช่อยาวผลรวมเป็นทะลาย กินได้ เรียกว่า ลูกจาก;เรียกขนมชนิดหนึ่งทําด้วยแป้งข้าวเหนียวผสมมะพร้าวกับนํ้าตาลห่อด้วยใบจากแล้วปิ้ง ว่า ขนมจาก.
น. ตับจากทำเป็นคู่ใช้ปิดหลังคาที่ตรงสันหลังคาให้มิดเพื่อไม่ให้ฝนรั่วได้.