จ๋อย ๑ หมายถึง ว. ซีดเซียว, หงอยเหงา, สลด, เช่น หน้าจ๋อย.
ว. คําแต่งคํา เหลือง หรือ หวาน ให้รู้ว่าเหลืองหรือหวานจริง ๆ เช่นเหลืองจ๋อย หวานจ๋อย.
ว. คล่อง, ไม่หยุดปาก, เช่น พูดจ๋อย พูดจ๋อย ๆ.
ว. คล่อง, ไม่หยุดปาก, เช่น พูดจ๋อย พูดจ๋อย ๆ.
ดู ชาด.
คำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี จ เป็นพยัญชนะต้นในบทกลอน เช่น แจ้งแจ้ง กร่อนเป็น จะแจ้ง แจ่มแจ่ม กร่อนเป็น จะแจ่มมีคำแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น และมีความหมายในทางย้ำหรือเน้น.
เป็นคําช่วยกริยาบอกอนาคต เช่น จะไป จะอยู่.
ว. คํารับ (ใช้เป็นสามัญทั่วไป).