จองหอง หมายถึง ว. เย่อหยิ่ง, ทะนงตัว, ถือดี, อวดดี.
ว. เย่อหยิ่งแสดงอาการลบหลู่.
ว. มีผู้คนคับคั่งและมีเสียงเซ็งแซ่ เช่น ผู้คนจอแจ ตลาดจอแจ; จวนแจเช่น เวลาจอแจเต็มที.
ว. เสียงอย่างเสียงเด็กพูด.
ก. หยุดอยู่หรือทําให้หยุด, หยุดอยู่ชั่วคราว, (ใช้แก่เรือรถเป็นต้น);(ปาก) พ่ายแพ้, ไม่มีทางสู้, ตาย; (กลอน) รัก เช่น มิตรใจเรียมจอดเจ้า จักคิดถึงฤๅ. (นิ. นรินทร์).
น. ชายผมข้างหูที่ระลงมาที่แก้ม.
น. ชายผมข้างหูที่ระลงมาที่แก้ม.
(กลอน) น. เครื่องประดับหูอยู่ด้านหน้ากรรเจียก เช่น กรรเจียกซ้อนจอนแก้วแพรวพราว. (อิเหนา), เขียนเป็น จร ก็มี. (ไทยใหญ่ จอน ว่าเสียบ).