จ๋อง หมายถึง (ปาก) ว. หงอยเหงา, เซื่อง, ไม่กล้า, ไม่คึกคัก.
น. ต้องเต.
[-เปฺรียง] น. ชื่อพิธีอย่างหนึ่งของพราหมณ์ เป็นพิธีจุดโคมรับพระเป็นเจ้าทําในวันเพ็ญเดือน ๑๒.
ว. อาการที่นั่งอย่างหงอยเหงา.
น. เครื่องทําให้เกิดเสียงเป็นเพลง โดยใช้ปากคาบแล้วกระตุกหรือชักด้วยเชือกให้สั่นดังเป็นเสียงดนตรี.
ว. เย่อหยิ่ง, ทะนงตัว, ถือดี, อวดดี.
ว. เย่อหยิ่งแสดงอาการลบหลู่.
ว. มีผู้คนคับคั่งและมีเสียงเซ็งแซ่ เช่น ผู้คนจอแจ ตลาดจอแจ; จวนแจเช่น เวลาจอแจเต็มที.