จ๊วก หมายถึง ว. คําแต่งคํา ขาว ให้รู้ว่าสีขาวมาก, จั๊วะ ก็ว่า.
ดู เทพทารู, เทพทาโร.
ดู เทพทารู, เทพทาโร.
น. เครื่องหอมที่เจือด้วยจวงและจันทน์.
ก. กิริยาที่เอาภาชนะเช่นขันเอื้อมลงไปตักนํ้าขึ้นมาโดยแรง; อาการที่เอาพายพุ้ยนํ้าโดยเร็วอย่างพายเรือแข่ง; โดยปริยายหมายถึงกิริยาที่ตีหรือฟันสุดแขน เช่น จ้วงตี จ้วงฟัน.
ว. อาจเอื้อม, ล่วงเกินผู้อื่นด้วยวาจา, จาบจ้วง ก็ว่า.
(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นสนเขา. (ดู สน ๑).
(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นรากสามสิบ. (ดู รากสามสิบ).