งัน หมายถึง ก. หยุดชะงัก เช่น นิ่งงัน, ไม่งอกงาม เช่น ต้นไม้งันไป, อาการที่ชะงักนิ่งอึ้งไปชั่วขณะเพราะคาดไม่ถึง ในคำว่า ตะลึงงัน.
ว. สั่นเงอะงะอยู่, สะทกสะท้านอยู่.
ก. ปิดอย่างไม่สนิทหรือปิดอย่างไม่ลงกลอน เช่น งับประตู; อาการที่อ้าปากคาบหรือกัดโดยเร็ว.
ก. แง้ม, ปิดไม่สนิท.
น. วัว, โค ก็เรียก.
(โบ) น. ลูกชายคนที่ ๕.
(โบ) น. ลูกชายคนที่ ๕.
น. ไม้รับกงพัดที่โคนเสา ๒ อันเพื่อกันไม่ให้เสาทรุดลงไปในหลุม.