งอมแงม หมายถึง ว. เลิกได้ยาก เช่น ติดฝิ่นงอมแงม, แก้ได้ยาก, รักษาได้ยาก, เช่นเจ็บงอมแงม.
(สํา) ว. มีความทุกข์ยากลําบากเต็มที่ เช่น ทศกัณฐ์จะงอมพระรามที่ไหน เกรงพระรามจะงอมพระรามไปเองเสียอีก. (ลักวิทยา).
ว. งํ้า, ค้อม เช่น กิ่งไม้ง้อมลงเพราะลูกดก.
ก. อยู่หมิ่น, ตั้งอยู่หมิ่น, ห้อย.
ก. คอย เช่น งอยท่า.
ว. อาการที่แขนหรือขาพิการเคลื่อนไหวไม่ได้อย่างปรกติ.ง่อยเปลี้ยเสียขา ว. มีร่างกายพิการจนเดินไม่ได้อย่างปรกติ.
(โบ) คำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี ง เป็นพยัญชนะต้นมีคำแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น งะงก งะงัน งะโง้ง.
ว. อาการที่สั่นสะท้าน, อาการที่เดินสั่น ๆ มา.