ฆ่าฟัน หมายถึง ก. ใช้อาวุธฆ่ากัน.
(โบ; เลิก) น. การฆ่า, การทําลาย. ก. ตี.
[คาด, คาดตะ-] น. การฆ่า, การทําลาย. ก. ตี เช่น เจ้าวิลาสฆาตกลองเร่งกองรบ. (อภัย).
[คาด, คาดตะ-] น. การฆ่า, การทําลาย. ก. ตี เช่น เจ้าวิลาสฆาตกลองเร่งกองรบ. (อภัย).
น. ผู้ที่ฆ่าคน.
น. การฆ่าคน. (ป. ฆาต + ส. กรฺมนฺ).
[คาน, คานะ-] (แบบ) น. จมูก, ประสาทที่รับรู้กลิ่น. (ป.).
[คาน, คานะ-] (แบบ) น. จมูก, ประสาทที่รับรู้กลิ่น. (ป.).