ฮัก ๒ หมายถึง (ถิ่นอีสาน, พายัพ) ก. รัก.
(ถิ่นพายัพ) น. แกงชนิดหนึ่ง มักใช้หมูสามชั้นหั่นเป็นชิ้นโต ๆปรุงด้วยเครื่องแกงเข้าผงกะหรี่ นํ้าแกงข้นและมันมาก.
น. พิธีปฏิบัติศาสนกิจที่สําคัญในศาสนาอิสลาม ซึ่งจะต้องกระทําที่นครมักกะฮ์ (เมกกะ) ประเทศซาอุดีอาระเบียปัจจุบัน, เขียนเป็นหัจญ์ ก็มี.ฮัจญะฮ์ น. เรียกหญิงที่ได้ไปทําพิธีฮัจญ์แล้ว, ฮาจญะฮ์ ก็เรียก.ฮัจญี (ปาก) น. เรียกชายที่ได้ไปทําพิธีฮัจญ์แล้ว, หะยี หรือ หัจญีก็เรียก.
น. เรียกชนชาติโบราณกลุ่มใหญ่ที่มีภูมิลําเนาอยู่ในตอนกลางของทวีปเอเชีย. (อ. Hun; ส. หูณ).
(ปาก) ก. รวมหัวกัน, ร่วมกันกระทำการ, สมยอมกันในการเสนอราคาเพื่อมุ่งหมายมิให้มีการแข่งขันราคาอย่างเป็นธรรม. (จ.).
ก. หัวเราะเสียงดังพร้อม ๆ กันเพราะขบขันหรือชอบใจ เช่น นักเรียนฮากันทั้งห้อง. ว. อาการหัวเราะของคนหมู่มากเพราะขบขันหรือชอบใจ เช่น เสียงฮา. อ. คําสร้อยที่ใช้ในบทร้อยกรอง เช่น แม่ฮา พี่ฮา.ฮาป่า ก. ส่งเสียงดังพร้อม ๆ กันแสดงความไม่พอใจหรือขับไล่.
อ. คําที่เปล่งออกมาด้วยความตกใจ ประหลาดใจ หรือเพื่อห้าม.ฮ้าไฮ้ อ. เสียงลูกคู่ร้องรับในเพลงบางชนิด เช่นเพลงเห่เรือ.ฮ้าเฮ้ย อ. คำที่เปล่งออกมาเพื่อดุว่าหรือห้ามเป็นต้น เช่น ฮ้าเฮ้ยเด็กน้อยถอยขยายเสือร้ายจะเดินทาง อย่าเข้ามาขวางจังหวะทำโว้เว้(ม. ร่ายยาว กุมาร), ฮะเฮ้ย ก็ว่า.
ดู กร่าง.