ฮัก ๑, ฮัก ๆ หมายถึง ว. อาการที่หอบหรือสะอื้นถี่ ๆ เรียกว่า หอบฮัก ๆ สะอื้นฮัก ๆ.
(ถิ่นอีสาน, พายัพ) ก. รัก.
(ถิ่นพายัพ) น. แกงชนิดหนึ่ง มักใช้หมูสามชั้นหั่นเป็นชิ้นโต ๆปรุงด้วยเครื่องแกงเข้าผงกะหรี่ นํ้าแกงข้นและมันมาก.
น. พิธีปฏิบัติศาสนกิจที่สําคัญในศาสนาอิสลาม ซึ่งจะต้องกระทําที่นครมักกะฮ์ (เมกกะ) ประเทศซาอุดีอาระเบียปัจจุบัน, เขียนเป็นหัจญ์ ก็มี.ฮัจญะฮ์ น. เรียกหญิงที่ได้ไปทําพิธีฮัจญ์แล้ว, ฮาจญะฮ์ ก็เรียก.ฮัจญี (ปาก) น. เรียกชายที่ได้ไปทําพิธีฮัจญ์แล้ว, หะยี หรือ หัจญีก็เรียก.
น. เรียกชนชาติโบราณกลุ่มใหญ่ที่มีภูมิลําเนาอยู่ในตอนกลางของทวีปเอเชีย. (อ. Hun; ส. หูณ).
(ปาก) ก. รวมหัวกัน, ร่วมกันกระทำการ, สมยอมกันในการเสนอราคาเพื่อมุ่งหมายมิให้มีการแข่งขันราคาอย่างเป็นธรรม. (จ.).
ก. หัวเราะเสียงดังพร้อม ๆ กันเพราะขบขันหรือชอบใจ เช่น นักเรียนฮากันทั้งห้อง. ว. อาการหัวเราะของคนหมู่มากเพราะขบขันหรือชอบใจ เช่น เสียงฮา. อ. คําสร้อยที่ใช้ในบทร้อยกรอง เช่น แม่ฮา พี่ฮา.ฮาป่า ก. ส่งเสียงดังพร้อม ๆ กันแสดงความไม่พอใจหรือขับไล่.
อ. คําที่เปล่งออกมาด้วยความตกใจ ประหลาดใจ หรือเพื่อห้าม.ฮ้าไฮ้ อ. เสียงลูกคู่ร้องรับในเพลงบางชนิด เช่นเพลงเห่เรือ.ฮ้าเฮ้ย อ. คำที่เปล่งออกมาเพื่อดุว่าหรือห้ามเป็นต้น เช่น ฮ้าเฮ้ยเด็กน้อยถอยขยายเสือร้ายจะเดินทาง อย่าเข้ามาขวางจังหวะทำโว้เว้(ม. ร่ายยาว กุมาร), ฮะเฮ้ย ก็ว่า.