อัคร หมายถึง [อักคฺระ] ว. เลิศ, ยอด, มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส, เช่น อัครมเหสีอัครมหาเสนาบดี. (ส.; ป. อคฺค).
น. ตําแหน่งมเหสีรอง.
น. หัวหน้าเสนาบดี.
น. พระมเหสีเอกของพระเจ้าแผ่นดิน.
(โบ) น. ผู้แทนรัฐบาลไปราชการชั่วคราวหรือประจําอยู่ในสํานักแห่งรัฐบาลอื่น.
[สะมะนะทูด] น. ทูตที่สันตะปาปาทรงแต่งตั้งไปประจําสํานักประมุขของอีกรัฐหนึ่งในกรณีที่ไม่มีการแต่งตั้งเอกอัครสมณทูตมีฐานะระดับเดียวกับรัฐทูต. (อ. internuncio).
ก. นําไปใกล้ ๆ ไฟเพื่อให้ร้อนหรือบรรเทาความหนาวเป็นต้น,โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เอามืออังหน้าผากดูว่าร้อนหรือไม่.
น. องก์, ตอนหนึ่งของเรื่องละคร. (ป.).