อ่อนเพลีย หมายถึง ว. มีแรงลดน้อยถอยลง, หย่อนกําลัง.
ว. มีกิริยาวาจานิ่มนวล.
ว. ไพเราะ, น่าฟัง, เช่น เขาเป็นคนพูดจาอ่อนหวาน; งามละมุนละไม เช่น หน้าตาอ่อนหวาน.
ว. ที่ฝึกฝนมาน้อย, ไม่ชํานาญ.
(กลอน) ก. ยอมเชื่อฟัง เช่น แต่คิดแค้นแม่ยายกับพ่อตาจะทรมาเสียก่อนให้อ่อนหู. (สังข์ทอง).
ว. มีอารมณ์เปลี่ยนแปลงง่ายตามเหตุการณ์.
ว. มีกําลังน้อย, ไม่แข็งแรง, ไม่เข้มแข็ง.
ก. พรํ่าร้องขอ, ร้องสําออย, อาการร้องไห้อย่างเด็กอ่อน.