อ่อนจิตอ่อนใจ, อ่อนใจ, อ่อนอกอ่อนใจ หมายถึง ก. เหนื่อยใจ, ระอาใจ, ท้อใจ.
ว. มีกิริยาท่าทางงดงามละมุนละไม, มีลักษณะงอนงาม, มีลักษณะงอนขึ้นอย่างลายกระหนก, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น.
(กลอน) น. นางผู้เป็นใหญ่, นางผู้มีสกุล, (ใช้เรียกนางกษัตริย์) เช่นจอมราชพิศพักตรา อ่อนไท้. (ลอ), ใช้ว่า อรไท ก็มี.
ก. แสดงกิริยาวาจาอย่างมีคารวะ; ยอมแพ้, สวามิภักดิ์. ว. มีกิริยาวาจาอย่างมีคารวะ.
ว. หย่อนกําลังจนทําอะไรไม่ไหว; ไม่ขึงขัง.
ว. หย่อนกําลังจนทําอะไรไม่ไหว; ไม่ขึงขัง.
ว. เพลียมาก, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ เพลียแรง เป็นอ่อนเปลี้ยเพลียแรง.
ว. มีแรงลดน้อยถอยลง, หย่อนกําลัง.