ออกแรง หมายถึง ก. ใช้กำลัง, ใช้แรงงาน, ใช้ความพยายาม, โดยปริยายหมายความว่าวิ่งเต้นขอความช่วยเหลือในกิจที่ต้องประสงค์.
ก. ออกแสดงเป็นครั้งแรกเมื่อได้ฝึกหัดมาแล้ว; แสดงด้วยตนเองเป็นครั้งคราว ในคำว่า ออกโรงเอง.
ก. สําแดงคุณหรือโทษให้ปรากฏ เช่น ยาออกฤทธิ์ยาพิษออกฤทธิ์(ปาก) อาละวาดด้วยความโกรธเพราะถูกขัดใจ เป็นต้น, แผลงฤทธิ์ก็ว่า.
(ปาก) ก. เริ่มแสดงความไม่ดีให้ปรากฏหลังจากที่แสร้งทําดีมาแล้ว.
ก. ทํากิริยาซุกซนอยู่ไม่สุขอย่างลิงอย่างค่าง.
ก. คลอดลูก.
ก. เปลี่ยนการบรรเลงเพลงธรรมดาไปเป็นเพลงลูกหมด.(ดู ลูกหมด ที่ ลูก).
ก. แยกจากวังหลวงไปอยู่วังส่วนพระองค์ (ใช้แก่พระเจ้าลูกยาเธอ).