ออกบวช หมายถึง ก. ไปถือเพศเป็นพระหรือนักพรตอื่น ๆ; ทางศาสนาอิสลามหมายถึง เลิกถือศีลอด.
ก. พูดขอความช่วยเหลือ เช่น ออกปากขอแรงชาวบ้านมาช่วยงาน;พูดเชิงตําหนิ เช่น เขาใช้เงินเปลืองจนแม่ออกปาก.
ว. มีผื่นขึ้นตามตัว.
ก. เป็นฝีดาษ, (โบ) ออกไข้หัว.
ก. เป็นฝีดาษ, (โบ) ออกไข้หัว.
น. เรียกวันที่สิ้นสุดการจําพรรษาแห่งพระสงฆ์ คือ วันขึ้น ๑๕ คํ่าเดือน ๑๑ ว่า วันออกพรรษา, วันปวารณา หรือ วันมหาปวารณาก็เรียก.
ก. เลิกอยู่ไฟ.
น. เรียกเพลงที่บรรเลงออกสำเนียงภาษาของชาติอื่น ๆ ในเพลงเดียวกัน หรือเพลงที่บรรเลงต่อท้ายเพลงแม่บทแต่ไม่ครบ ๑๒ภาษา ว่า เพลงออกภาษา.