ความหมายของคำว่า ' ออกไท้ '

ความหมายของคำว่า ' ออกไท้ '
ออกไท้ หมายถึง (โบ; กลอน) น. คำเรียกผู้เป็นใหญ่ หมายถึง กษัตริย์ เช่น คิดปรานีออกไท้ รอยราชละห้อยไห้ ถึงลูกแลนะหัว ลูกเอยฯ. (ลอ).

ออกนอกหน้า
ว. แสดงความรู้สึกให้ปรากฏทางสีหน้า, แสดงอาการให้ปรากฏอย่างชัดแจ้ง.
ออกบวช
ก. ไปถือเพศเป็นพระหรือนักพรตอื่น ๆ; ทางศาสนาอิสลามหมายถึง เลิกถือศีลอด.
ออกปาก
ก. พูดขอความช่วยเหลือ เช่น ออกปากขอแรงชาวบ้านมาช่วยงาน;พูดเชิงตําหนิ เช่น เขาใช้เงินเปลืองจนแม่ออกปาก.
ออกผื่น
ว. มีผื่นขึ้นตามตัว.
ออกฝี, ออกฝีดาษ
ก. เป็นฝีดาษ, (โบ) ออกไข้หัว.
ออกฝี, ออกฝีดาษ
ก. เป็นฝีดาษ, (โบ) ออกไข้หัว.
ออกพรรษา
น. เรียกวันที่สิ้นสุดการจําพรรษาแห่งพระสงฆ์ คือ วันขึ้น ๑๕ คํ่าเดือน ๑๑ ว่า วันออกพรรษา, วันปวารณา หรือ วันมหาปวารณาก็เรียก.