อสุนีบาต หมายถึง [อะ] น. ฟ้าผ่า, อสนีบาต ก็ว่า.
[อะสุบ, อะสุบพะ] ว. ไม่งาม, ไม่สวย, ไม่ดี. น. เรียกซากศพว่าอสุภ และเลือนไปเป็น อสภ และ อาสภ ก็มี. (ป.).
[อะสุบ, อะสุบพะ] ว. ไม่งาม, ไม่สวย, ไม่ดี. น. เรียกซากศพว่าอสุภ และเลือนไปเป็น อสภ และ อาสภ ก็มี. (ป.).
[กํามะถาน] น. กรรมฐานที่ยึดเอาซากศพเป็นอารมณ์ เพื่อพิจารณาให้เห็นความไม่งามความไม่เที่ยงแท้ของสังขาร. (ป. อสุภกมฺมฏฺ?าน).
น. การกําหนดรู้ว่าเป็นของไม่สวยงาม.
[อะสุระ] น. อมนุษย์พวกหนึ่งเป็นศัตรูต่อเทวดา, แทตย์, ยักษ์,มาร, ผี. (ป., ส. อสุร).
[อะสุระ] น. สัตว์เกิดในอบายภูมิพวกหนึ่ง เชื่อกันว่าชอบเที่ยวหลอกหลอนคน, คู่กับ เปรต. (ป.).
(กลอน) น. อสูร, ยักษ์. (ป.).