องคาพยพ หมายถึง [องคาบพะยบ, องคาพะยบ] น. ส่วนน้อยและใหญ่แห่งร่างกาย,อวัยวะน้อยใหญ่. (ป. องฺค+ อวยว).
[องคะ] น. ผู้มีตําแหน่งที่ปรึกษาของพระมหากษัตริย์.
[องคะมัด] น. โรคขัดในข้อ. (ส. องฺคมรฺษ).
ดู องค, องค์.
[คุละ] น. นิ้วมือ, นิ้วเท้า. (ป., ส.).
น. นิ้วมือ; ชื่อมาตราวัดแต่โบราณ ยาวเท่ากับข้อปลายของนิ้วกลาง.(ป., ส.).
น. ส่วน, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น ไตรยางศ์ (ตฺรย + อํศฺ)ว่า ๓ ส่วน.
น. หน่วยในการวัดขนาดของมุม โดยกําหนดให้มุมที่รองรับโค้ง๑ ใน ๓๖๐ ส่วนของเส้นรอบวง มีขนาด ๑ องศา และ ๙๐ องศาเป็น ๑ มุมฉาก; หน่วยในการวัดอุณหภูมิตามชนิดของเครื่องวัด; (โหร) น. ส่วนหนึ่งของจักรราศี คือ วงกลมในท้องฟ้า แบ่งจักรราศีออกเป็น ๑๒ ราศี และแบ่ง ๑ ราศีออกเป็น ๓๐ องศา ฉะนั้นวงกลมจึงเท่ากับ ๓๖๐ องศา. (ส. อํศ).