ความหมายของคำว่า ' อสัตย์ '

ความหมายของคำว่า ' อสัตย์ '
อสัตย์ หมายถึง ว. ไม่ซื่อสัตย์, ไม่ซื่อตรง, กลับกลอก, เช่น คนอสัตย์, อาสัตย์ ก็ว่า.(ส.; ป. อสจฺจ).

อสัมภิน
[อะสำพินนะ] ว. ไม่แตกต่าง, ไม่เจือปน. (ป. อสมฺภินฺน).
อสัมภินพงศ์, อสัมภินวงศ์
น. เชื้อสายที่ไม่เจือปน.
อสัมภินพงศ์, อสัมภินวงศ์
น. เชื้อสายที่ไม่เจือปน.
อสาธร
[อะสาทอน] ว. อสาธุ.
อสาธุ
ว. ไม่ดี, ไม่งาม, เลว, ชั่วช้า; น่าละอาย; แผลงใช้ว่า อสาธร ก็ได้.(ป., ส.).
อสิ
น. ดาบ, มีด, กระบี่. (ป., ส.).
อสิจรรยาการ
น. การฝึกหัดเพลงดาบ, การฝึกหัดเพลงศัสตรา. (ส. อสิจรฺยาการ).