องครักษ์ หมายถึง [องคะ] น. ผู้ทําหน้าที่ให้ความคุ้มครองป้องกัน เช่น องครักษ์นักการเมือง.
[องคะวิกาน] น. ความชํารุดแห่งอวัยวะต่าง ๆ มีตาบอด แขนหักเป็นต้น. (ป.).
[องคะวิกะเสบ] น. ท่าทาง, อาการเคลื่อนไหว. (ส. องฺควิเกฺษป;ป. องฺค + วิกฺเขป).
[องคะ] น. ความรู้เรื่องลักษณะดีชั่วปรากฏตามร่างกาย.(ส.; ป. องฺควิชฺชา).
[องคาบพะยบ, องคาพะยบ] น. ส่วนน้อยและใหญ่แห่งร่างกาย,อวัยวะน้อยใหญ่. (ป. องฺค+ อวยว).
[องคะ] น. ผู้มีตําแหน่งที่ปรึกษาของพระมหากษัตริย์.
[องคะมัด] น. โรคขัดในข้อ. (ส. องฺคมรฺษ).
ดู องค, องค์.