อลงกรณ์ หมายถึง [อะลงกอน] น. การตกแต่ง, การประดับ; เครื่องตกแต่ง,เครื่องประดับ. (ป., ส.).
[อะลงกาน] น. การตกแต่ง, การประดับ; เครื่องตกแต่ง, เครื่องประดับ. ว. งามด้วยเครื่องประดับตกแต่ง. (ป., ส. อลงฺการ).
[อนละวน] ว. วุ่น, สับสน.
[อนละ] ว. เซ็งแซ่, ไม่เป็นระเบียบ.
[อนละ] ว. ชุลมุน, วุ่นวาย, แตกตื่น.
[อะหฺล่อง] (ปาก) ว. ผุดผ่อง เช่น ผัดหน้าขาวอล่องฉ่อง.
[อะหฺลักอะเหฺลื่อ] ว. อึดอัดใจ, ลําบากใจ, อาหลักอาเหลื่ออิหลักอิเหลื่อ หรือ อีหลักอีเหลื่อ ก็ว่า.
น. การตกแต่ง, การประดับ; เครื่องตกแต่ง, เครื่องประดับ. ว. งามด้วยเครื่องประดับตกแต่ง. (ป., ส.).