อร่อย หมายถึง [อะหฺร่อย] ว. มีรสดี (ใช้แก่ของกิน); (ปาก) ดี, ถึงใจ, ดุเดือด,เช่น มวยคู่นี้ต่อยกันอร่อยมาก.
[อะรัน, อะรันยะ] น. ป่า. (ป. อร?ฺ?; ส. อรณฺย).
[อะรัน, อะรันยะ] น. ป่า. (ป. อร?ฺ?; ส. อรณฺย).
น. ป่า, บริเวณป่า, โบราณเขียนเป็น อรญญิก หรือ อไรญิกก็มี เช่น ในกลางอรญญิก, เมืองสุโขทัยนี้มีอไรญิก. (จารึกสยาม),(โบ) วัดอรัญญิก เช่น ไปสูดญัดกฐินเถิงอไรญิกพู้น. (จารึกสยาม).ว. ที่เกี่ยวกับป่า เช่น อรัญญิกาวาส. (ป. อาร?ฺ??ก ว่า เกี่ยวกับป่า).
น. การอยู่ในป่า. (ป. อร?ฺ?วาส).
น. ผู้อยู่ในป่า, ใช้สำหรับเรียกคณะสงฆ์ฝ่ายวิปัสสนาธุระ คู่กับคามวาสี คณะสงฆ์ฝ่ายคันถธุระ. (ป. อร?ฺ?วาสี).
น. ป่า. (ส. อรณฺย; ป. อร?ฺ?).
น. ความไม่ยินดี, ความไม่พอใจ. (ป. อรติ). (ดู อรดี).