อภิรมย์ หมายถึง ก. รื่นเริงยิ่ง, ดีใจยิ่ง, ยินดียิ่ง; พักผ่อน; ใช้ว่า ภิรมย์ ก็มี.(ส.; ป. อภิรมฺม).
ก. รักษา, ระวัง, ป้องกัน. (ส.; ป. อภิรกฺข).
(เลิก) น. ที่ปรึกษาชั้นสูงของพระมหากษัตริย์.
ว. น่ายินดียิ่ง, เป็นที่พอใจยิ่ง, งดงามยิ่ง. (ป., ส.).
น. เสียง, เสียงร้อง. (ป., ส.).
น. ฉัตรเครื่องสูงอย่างหนึ่ง ใช้ในกระบวนแห่ของหลวง หรือปักเป็นเครื่องประดับเกียรติยศ, โบราณเขียนเป็น อภิรม ก็มี.
ว. รูปงาม. (ป., ส.).
[อะพิลักขิด, อะพิลักขิดตะ] ว. หมายไว้, กําหนดไว้. (ป.).