ความหมายของคำว่า ' อภินิหาร '

ความหมายของคำว่า ' อภินิหาร '
อภินิหาร หมายถึง น. อํานาจแห่งบารมี, อํานาจบุญที่สร้างสมไว้, อํานาจเหนือปรกติธรรมดา. (ป. อภินีหาร; ส. อภิ + นิสฺ + หาร).

อภิเนษกรมณ์
[อะพิเนดสะกฺรม] น. การออกบวชเพื่อคุณอันยิ่งใหญ่. (ส. อภิ +นิษฺกฺรมณ; ป. อภินิกฺขมน).
อภิบาล
ก. บํารุงรักษา, ปกครอง. (ป., ส. อภิปาล).
อภิปรัชญา
[อะพิปฺรัดยา, อะพิปฺรัดชะยา] น. ปรัชญาสาขาหนึ่ง ว่าด้วยความแท้จริง ซึ่งเป็นเนื้อหาสําคัญของปรัชญา. (อ. metaphysics).
อภิปราย
[อะพิปฺราย] ก. พูดชี้แจงแสดงความคิดเห็น. (ส. อภิปฺราย).
อภิมหาอำนาจ
ว. เรียกประเทศที่มีอํานาจทางด้านเศรษฐกิจและทางทหารสูงกว่าประเทศมหาอํานาจว่า ประเทศอภิมหาอำนาจ.
อภิมานะ
น. ความเย่อหยิ่ง, ความถือตัว. (ป., ส.).
อภิมุข
น. หัวหน้า เช่น เสนาภิมุข = หัวหน้าทหาร. ว. หันหน้าตรงไป,ตรงหน้า. (ป., ส.).