ความหมายของคำว่า ' อภิธรรม '

ความหมายของคำว่า ' อภิธรรม '
อภิธรรม หมายถึง [อะพิทํา] น. ชื่อปิฎกหนึ่งในพระไตรปิฎก ได้แก่ ๑. พระวินัยปิฎก๒. พระสุตตันตปิฎก ๓. พระอภิธรรมปิฎก, ชื่อธรรมะชั้นสูง มี ๗คัมภีร์ ได้แก่ ๑. สังคณี ๒. วิภังค์ ๓. ธาตุกถา ๔. ปุคคลบัญญัติ ๕.กถาวัตถุ ๖. ยมก ๗. ปัฏฐาน นิยมใช้สวดในงานศพ. (ส. อภิธรฺม;ป. อภิธมฺม).

อภิธาน
น. หนังสืออธิบายศัพท์เฉพาะเรื่อง เช่น อภิธานประวัติศาสตร์ไทย.(ป., ส.).
อภิไธย
น. ชื่อ. (ป. อภิเธยฺย; ส. อภิเธย).
อภินันท, อภินันท์
น. ความยินดียิ่ง, ความดีใจยิ่ง. (ป., ส.).
อภินันท, อภินันท์
น. ความยินดียิ่ง, ความดีใจยิ่ง. (ป., ส.).
อภินันทนาการ
น. ความยินดียิ่ง เช่น ด้วยอภินันทนาการ หมายถึงให้ด้วยความยินดียิ่ง. (ป. อภินนฺทน + อาการ).
อภินัย
น. การแสดงละคร, การแสดงท่าทาง. (ป., ส.).
อภินิหาร
น. อํานาจแห่งบารมี, อํานาจบุญที่สร้างสมไว้, อํานาจเหนือปรกติธรรมดา. (ป. อภินีหาร; ส. อภิ + นิสฺ + หาร).