อภิณห หมายถึง [อะพินหะ] ว. เสมอ, ทุกวัน. (ป.).
[อะพิทํา] น. ชื่อปิฎกหนึ่งในพระไตรปิฎก ได้แก่ ๑. พระวินัยปิฎก๒. พระสุตตันตปิฎก ๓. พระอภิธรรมปิฎก, ชื่อธรรมะชั้นสูง มี ๗คัมภีร์ ได้แก่ ๑. สังคณี ๒. วิภังค์ ๓. ธาตุกถา ๔. ปุคคลบัญญัติ ๕.กถาวัตถุ ๖. ยมก ๗. ปัฏฐาน นิยมใช้สวดในงานศพ. (ส. อภิธรฺม;ป. อภิธมฺม).
น. หนังสืออธิบายศัพท์เฉพาะเรื่อง เช่น อภิธานประวัติศาสตร์ไทย.(ป., ส.).
น. ชื่อ. (ป. อภิเธยฺย; ส. อภิเธย).
น. ความยินดียิ่ง, ความดีใจยิ่ง. (ป., ส.).
น. ความยินดียิ่ง, ความดีใจยิ่ง. (ป., ส.).
น. ความยินดียิ่ง เช่น ด้วยอภินันทนาการ หมายถึงให้ด้วยความยินดียิ่ง. (ป. อภินนฺทน + อาการ).
น. การแสดงละคร, การแสดงท่าทาง. (ป., ส.).