ค้นหาหมวดอักษร อ
ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน
ความหมายของคำว่า ' อบายภูมิ '
อบายภูมิ หมายถึง [อะบายยะพูม] น. ภูมิที่เกิดอันปราศจากความเจริญ มี ๔ คือนรก เปรตวิสัย อสุรกายภูมิ และกําเนิดดิรัจฉาน. (ป., ส. อปาย).
คำที่ใกล้เคียงกัน
อบายมุข
[อะบายยะมุก] น. ทางแห่งความฉิบหาย, เหตุแห่งความฉิบหาย,มี ๒ หมวด คือ อบายมุข ๔ ได้แก่ ๑. เป็นนักเลงหญิง ๒. เป็นนักเลงสุรา ๓. เป็นนักเลงเล่นการพนัน ๔. คบคนชั่วเป็นมิตร กับอบายมุข ๖ ได้แก่ ๑. ดื่มนํ้าเมา ๒. เที่ยวกลางคืน ๓. เที่ยวดูการเล่น ๔. เล่นการพนัน ๕. คบคนชั่วเป็นมิตร ๖. เกียจคร้านทําการงาน. (ป.).
อป
[อะปะ] คําประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตมีความหมายว่า ไม่, ปราศจาก, เช่น อปมงคล = ไม่เป็นมงคล,ปราศจากมงคล. (ป., ส.).
อปการ
[อะปะกาน] น. ความผิด, โทษ; การทําร้าย, การดูถูก. (ส.).
อปจายน
[อะปะจายะนะ] น. การแสดงความเคารพ, การนับถือ,การนอบน้อม. (ป., ส.).
อปจายนธรรม
น. การแสดงความเคารพ, การนับถือ, การนอบน้อม, การถ่อมตน.(ป. อปจายนธมฺม).
อปจายนมัย
ว. ที่สําเร็จด้วยการประพฤติถ่อมตัวต่อผู้ใหญ่ (ใช้แก่บุญ). (ป.).
อปภาคย์, อัปภาคย์
[อะปะพาก, อับปะพาก] ว. ปราศจากโชค, เคราะห์ร้าย, วาสนาน้อย, นิยมใช้เข้าคู่กับคำ อาภัพ เป็น อาภัพอัปภาคย์. (ส.).
พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์