อนุประโยค หมายถึง น. ประโยคเล็กที่ทำหน้าที่แต่งมุขยประโยคให้ได้ความดีขึ้น แบ่งเป็น๓ ชนิด คือ นามานุประโยค คุณานุประโยค และวิเศษณานุประโยค.
[อะนุปะรินยา] น. ชั้นความรู้ระดับอุดมศึกษารองจากปริญญาตรีซึ่งประสาทให้แก่ผู้ที่สอบไล่ได้ตามหลักสูตรที่กําหนดไว้.
[อะนุปะสําบัน] น. ผู้ที่ไม่ได้เป็นภิกษุ หมายถึง สามเณรและคฤหัสถ์, คู่กับ อุปสมบัน หรือ อุปสัมบัน. (ป.).
[อะนุปัดสะนา] น. การพิจารณา. (ป. อนุปสฺสนา).
น. วงศ์ที่เนื่องมา, วงศ์ย่อยที่สืบมาจากวงศ์ใหญ่. (ส. อนุวํศ).
ว. ที่ติดต่อ, ที่เกี่ยวเนื่อง.
ที่ติดต่อ, ที่เกี่ยวเนื่อง. (วิทยา) น. สิ่งที่เกี่ยวเนื่อง เช่น น้ำมันระกำเป็นอนุพันธ์ของสารฟีนอล. (ป., ส.).
[โพด] น. การรู้แจ้งตาม. (ป., ส.).