อนุเคราะห์ หมายถึง ก. เอื้อเฟื้อ, ช่วยเหลือ. (ส. อนุคฺรห; ป. อนุคฺคห).
[อะนุจอน] น. ผู้ประพฤติตาม, ผู้ติดตาม; เรียกพระภิกษุลูกวัดว่าพระอนุจร, พระอันดับ ก็เรียก. (ป., ส.).
[อะนุด] น. 'ผู้เกิดภายหลัง', น้องสาว, นิยมใช้ว่า นุช. (ป., ส.).
น. คนรุ่นหลัง, คนรุ่นต่อไป.
[อะนุชา] น. 'ผู้เกิดภายหลัง', น้องชาย, (ราชา) พระอนุชา. (ป., ส.).
[อะนุชาด, อะนุชาดตะ] น. ผู้เกิดตามมาไม่ดีกว่าหรือไม่เลวกว่าตระกูล. (ป., ส.).
[อะนุชาด, อะนุชาดตะ] น. ผู้เกิดตามมาไม่ดีกว่าหรือไม่เลวกว่าตระกูล. (ป., ส.).
น. บุตรที่มีคุณสมบัติเสมอด้วยบิดามารดา. (ส. อนุชาตปุตฺร;ป. อนุชาตปุตฺต).