อุสุภ, อุสุภ หมายถึง [อุสุบ, อุสุพะ, อุสุบพะ] น. วัวผู้, อุสภ ก็ว่า. (ป. อุสภ; ส. ฤษภ,วฺฤษฺภ).
[อุสุพะราด, อุสุบพะราด] น. พญาวัว.
น. ไอ, ไออุ่น; ความร้อน; ฤดูร้อน, แผลงใช้เป็น อรสุม ก็มี เช่นอรสุมพล = กําลังไอนํ้า; ในไวยากรณ์เรียกเสียงพยัญชนะที่มีลมเสียดแทรกออกมาระหว่างลิ้นกับฟัน ว่า มีเสียงอุสุม ได้แก่เสียง ศ ษ ส. ' (ป.; ส. อุษฺมนฺ).
น. ผงกระแจะจันทน์ปนทองสําหรับเจิมในการอภิเษกรดนํ้าเช่น อบอุหรับจับกลิ่นหอมหวน. (อิเหนา). (ม.).
[อุหฺลบ] น. ระดู, (ราชา) พระอุหลบ. (เทียบ ส. อุลฺพ, อุลฺวว่า รกหุ้มทารก, ครรภ์).
(กลอน) อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงความโกรธเพื่อขู่หรือตวาด,เหม่ หรือ เหม่ ๆ ก็ว่า.
[ลาน] ว. ใหญ่โต, โอ่โถง, กว้างขวาง; ยิ่งใหญ่, เลิศล้น; ประเสริฐ,ดี; แผลงเป็น โอฬาร หรือ เอาฬาร ก็ได้. (ป.).
น. ชื่อไก่ชนิดหนึ่ง ตัวใหญ่กว่าไก่แจ้ หงอนเล็ก ตัวผู้มีหลายสีแต่สีขนไม่สดใสเหมือนไก่แจ้ ตัวเมียมีสีดําเหลือบเขียวเท่านั้น, เรียกไก่อูชนิดที่เลี้ยงไว้ชนกันว่า ไก่ชน.