อนาธิปไตย หมายถึง [อะนาทิปะไต, อะนาทิบปะไต] ว. ภาวะที่บ้านเมืองไม่มีรัฐบาลไม่มีกฎหมายและระเบียบ ทำให้เกิดความวุ่นวายทางการเมือง.(อ. anarchy).
น. ความไม่มีโรค, สุขภาพ. ว. เกี่ยวกับสุขภาพ, ถูกสุขลักษณะ,เช่น ข้าวอนามัย กรมอนามัย, (ปาก) สะอาดปราศจากสารพิษเจือปน เช่น ผักอนามัย. (ป., ส.).
(ราชา) น. นิ้วนาง.
[อะนาระยะ] ว. ไม่ใช่อารยะ, ป่าเถื่อน. (ส.).
[อะนาระยะ] ว. ไม่ใช่อารยะ, ป่าเถื่อน. (ส.).
น. คนที่ยังไม่เจริญ, คนป่าเถื่อน.
น. ความตํ่าช้า, ความป่าเถื่อน.
น. การไม่มีที่อยู่; การหมดความอยาก, การหมดความพัวพัน;ชื่อหนึ่งของพระนิพพาน. (ป.).