อุษา หมายถึง น. แสงเงินแสงทอง, เช้าตรู่, รุ่งเช้า. (ส.).
น. เวลาใกล้รุ่ง.
[อุสบ] น. วัวผู้ (เป็นเครื่องหมายแสดงความสามารถของบุรุษผู้นักรบ), เขียนเป็น อุสุภ ก็มี. (ป.; ส. ฤษภ, วฺฤษฺภ).
[อุสบ] น. ชื่อมาตราวัดความยาวของอินเดียโบราณเท่ากับ ๑ เส้น๕ วา, ๘๐ อุสภ เป็น ๑ คาวุต. (ป.).
[อุดสะวะ] น. การฉลอง, การรื่นเริง, การเล่นสนุก, มหรสพ.(ป. อุสฺสว; ส. อุตฺสว).
[อุด] น. อุตสาหะ. ก. อุตส่าห์. (ป.; ส. อุตฺสาห).
[อุด] น. อุตสาหะ. ก. อุตส่าห์. (ป.; ส. อุตฺสาห).
น. เนื้อสมัน. (เทียบ ช. รุสา ว่า กวาง, เนื้อสมัน).