ค้นหาหมวดอักษร อ
ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน
ความหมายของคำว่า ' อุปัชฌาย, อุปัชฌาย์, อุปัชฌายะ '
อุปัชฌาย, อุปัชฌาย์, อุปัชฌายะ หมายถึง [อุปัดชายะ, อุบปัดชายะ, อุปัดชา, อุบปัดชา] น. พระเถระผู้เป็นประธานการบวชกุลบุตรในพระพุทธศาสนา. (ป.; ส. อุปาธฺยาย).
คำที่ใกล้เคียงกัน
อุปัชฌาย, อุปัชฌาย์, อุปัชฌายะ
[อุปัดชายะ, อุบปัดชายะ, อุปัดชา, อุบปัดชา] น. พระเถระผู้เป็นประธานการบวชกุลบุตรในพระพุทธศาสนา. (ป.; ส. อุปาธฺยาย).
อุปัชฌาย, อุปัชฌาย์, อุปัชฌายะ
[อุปัดชายะ, อุบปัดชายะ, อุปัดชา, อุบปัดชา] น. พระเถระผู้เป็นประธานการบวชกุลบุตรในพระพุทธศาสนา. (ป.; ส. อุปาธฺยาย).
อุปัชฌายวัตร
[อุปัดชายะวัด, อุบปัดชายะวัด] น. กิจที่สัทธิงวิหาริกจะต้องปฏิบัติต่ออุปัชฌาย์ของตน. (ป. อุปชฺฌายวตฺต).
อุปัฏฐาก
[อุปัดถาก, อุบปัดถาก] น. ผู้อุปถัมภ์บํารุงพระภิกษุสามเณร,ถ้าเป็นหญิงใช้ อุปัฏฐายิกา. (ป.).
อุปัฏฐานะ
[อุปัด, อุบปัด] น. การบํารุง, การรับใช้. (ป.).
อุปัทรพ
[อุปัดทะรบ, อุบปัดทะรบ] ว. อุปัทวะ. (ส. อุปทฺรว; ป. อุปทฺทว).
อุปัทว, อุปัทวะ
[อุปัดทะวะ, อุบปัดทะวะ] ว. อุบาทว์, อัปรีย์, จัญไร, ไม่เป็นมงคล,นิยมใช้คู่กับคำ อันตราย เป็น อุปัทวันตราย. (ป. อุปทฺทว; ส. อุปทฺรว).
พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์