อุปโยค หมายถึง [อุปะโยก, อุบปะโยก] น. การใช้สอย, การทําให้เกิดประโยชน์.(ป., ส.).
[อุปะโยคะบุบพะบด, บุระพะบด] น. ในไวยากรณ์หมายถึงคํานําหน้ากรรมการก.
[อุปะรากอน, อุบปะรากอน] น. ละครประเภทหนึ่ง มีดนตรีเป็นส่วนประกอบสำคัญ ดำเนินเรื่องด้วยการร้องเพลงผสมวงดุริยางค์.(อ. opera).
[อุปะราคา, อุบปะราคา] น. การทําให้ดํา, การทําให้มีมลทิน,ในคําว่า จันทรุปราคา สุริยุปราคา.
[อุปะหฺราด, อุบปะหฺราด] (โบ) น. ผู้สําเร็จราชการต่างพระองค์ประจําภาคหนึ่ง ๆ ในอาณาจักร.
[อุปะริ, อุบปะริ] คําประกอบหน้าศัพท์ภาษาบาลีและสันสกฤตแปลว่า เบื้องบน ข้างบน. (ป., ส.).
[จอน] ว. เคลื่อนไปในอากาศ. (ป., ส.).
ว. กอบด้วยปัญญาอันสูง. (ส.).