อนากูล หมายถึง ว. ไม่อากูล, ไม่คั่งค้าง, เช่น การงานอนากูลเป็นมงคลอันสูงสุด.(ป., ส. น + อากุล).
[อะนาคด, อะนาคดตะ] ว. ยังไม่มาถึง. น. เวลาภายหน้า. (ป., ส.).
[อะนาคด, อะนาคดตะ] ว. ยังไม่มาถึง. น. เวลาภายหน้า. (ป., ส.).
น. กาลภายหน้า, กาลที่ยังมาไม่ถึง.
น. ธรรมที่พระอนาคามีได้บรรลุ. (ป.; ส. อนาคามินฺ + ผล). (ดู ผล).
น. ทางปฏิบัติที่ให้สําเร็จเป็นพระอนาคามี. (ส. อนาคามินฺ + มารฺค;ป. อนาคามิมคฺค). (ดู มรรค).
น. 'ผู้ไม่มาสู่กามภพอีก' เป็นชื่อพระอริยบุคคลชั้นที่ ๓ ใน ๔ ชั้นคือ พระโสดาบัน พระสกทาคามี พระอนาคามี และพระอรหันต์,บางทีเรียกสั้น ๆ ว่า พระอนาคา. (ป.; ส. อนาคามินฺ).
[อะนาจาน] น. ความประพฤติชั่ว, ความประพฤติน่าอับอาย;(กฎ) ชื่อความผิดอาญาฐานกระทําการอันควรขายหน้าต่อหน้าธารกํานัลโดยเปลือยหรือเปิดเผยร่างกาย หรือกระทําการลามกอย่างอื่น. ว. ลามก, น่าบัดสี, ทําให้เป็นที่อับอาย, เป็นที่น่ารังเกียจแก่ผู้อื่นในด้านความดีงาม. (ป., ส.).