อุกลาบาต หมายถึง [อุกกะลาบาด] น. อุกกาบาต. (ส. อุลฺกาปาต; ป. อุกฺกาปาต).
[อุก, อุกคฺระ] ว. ร้าย, ดุร้าย; ยิ่งใหญ่, มีอํานาจ. (ป. อุคฺค; ส. อุคฺร).
[อุก, อุกคฺระ] ว. ร้าย, ดุร้าย; ยิ่งใหญ่, มีอํานาจ. (ป. อุคฺค; ส. อุคฺร).
[อุกคะหะ] น. การเล่าเรียน. ว. เจนใจ. (ป. อุคฺคห).
[อุกคะหะ] น. การเล่าเรียน. ว. เจนใจ. (ป. อุคฺคห).
น. 'อารมณ์ที่เจนใจ' คือ เป็นวิธีแห่งผู้เพ่งกสิณชํานาญจนรูปที่ตนเพ่งอยู่นั้นติดตาถึงแม้หลับตาเสีย รูปนั้นก็ปรากฏเป็นเครื่องหมายอยู่ รูปที่ปรากฏนี้ เรียกว่า อุคหนิมิต. (ป. อุคฺคหนิมิตฺต;ส. อุทฺคฺรห + นิมิตฺต).
[โคด] ว. กึกก้อง. (ส. อุทฺโฆษ; ป. อุคฺโฆส).
น. ส่วนกลางของฝ่ามือหรือฝ่าเท้า.