อึกทึก หมายถึง [อึกกะทึก] ว. เอ็ดอึง, อื้ออึง, ครึกโครม.
ว. อาการที่พูดไม่ออก ติดกึกกักอยู่ในคอเพราะกลัวหรือประหม่าเป็นต้น, กระอึกกระอัก หรือ อึก ๆ อัก ๆ ก็ว่า; เสียงอย่างเสียงทุบกัน; ทันทีทันใด, ปุบปับ, ไม่ทันไตร่ตรอง, ไม่บอกกล่าวเล่าแจ้ง,เช่น อึกอักก็ไป อึกอักก็ด่า, เอะอะ ก็ว่า.
ว. อาการที่พูดไม่ออก ติดกึกกักอยู่ในคอเพราะกลัวหรือประหม่าเป็นต้น, กระอึกกระอัก หรือ อึกอัก ก็ว่า.
ว. อาการที่พูดไม่ออก ติดกึกกักอยู่ในคอเพราะกลัวหรือประหม่าเป็นต้น, กระอึกกระอัก หรือ อึกอัก ก็ว่า.
ก. ดัง, เอ็ด, อึกทึก, แพร่งพราย.
ว. เอะอะ, อื้ออึง.
ว. ดังอื้ออึงระงมไป.
ว. ดังลั่น เช่น เสียงคลื่นลมอึงอล.