อีศ หมายถึง [อีด] น. ผู้เป็นใหญ่. (ส.; ป. อีส).
[สวน] น. อิศวร. (ส.).
[อีด] น. ผู้เป็นใหญ่. (ป.; ส. อีศ).
น. งอนไถ. ว. งอนช้อนขึ้น. (ป.; ส. อีษา).
น. ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ. (ป. อีสาน; ส. อีศาน).
น. พระศิวะหรือพระรุทระ.
น. โรคติดต่อที่เกิดจากเชื้อไวรัส มีอาการไข้สูงและปวดหัวมีเม็ดพองใส ๆ ขึ้นตามตัว.
ว. กะหน็องกระแหน็ง.