อีลุ่ยฉุยแฉก หมายถึง ก. กระจัดกระจาย, ไม่รวมอยู่แห่งเดียวกัน. ว. ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน,สุรุ่ยสุร่าย, อีหลุยฉุยแฉก หรือ อีฉุยอีแฉก ก็ว่า.
น. เรียกตุ่มหรือโอ่งใหญ่ว่า ตุ่มอีเลิ้ง หรือ ตุ่มนางเลิ้ง, โอ่งนครสวรรค์ ก็เรียก; โดยปริยายหมายความว่า ใหญ่เทอะทะ.
น. หม้อขนาดใหญ่คล้ายหม้อแกง สําหรับหมักส่าเหล้า.
ดู หางแข็ง.
[อีด] น. ผู้เป็นใหญ่. (ส.; ป. อีส).
[สวน] น. อิศวร. (ส.).
[อีด] น. ผู้เป็นใหญ่. (ป.; ส. อีศ).
น. งอนไถ. ว. งอนช้อนขึ้น. (ป.; ส. อีษา).