อินทขีล หมายถึง [ทะขีน] น. เสาหรือหลักหน้าประตูเมือง, หลักเมือง, เสาเขื่อน.(ป.; ส. อินฺทฺร + กีล).
[ทะนิน] น. ชื่อไม้ต้นชนิด Lagerstroemia speciosa Pers.ในวงศ์ Lythraceae ดอกสีม่วงแดงหรือชมพู ออกเป็นช่อตั้งตรงเมล็ดและใบใช้ทํายาได้.
[ทะนิน] น. ชื่อไม้ต้นชนิด Lagerstroemia speciosa Pers.ในวงศ์ Lythraceae ดอกสีม่วงแดงหรือชมพู ออกเป็นช่อตั้งตรงเมล็ดและใบใช้ทํายาได้.
[ทะผะลํา] น. ชื่อปาล์มชนิด Phoenix dactylifera L. ในวงศ์Palmae ผลกินได้, (ปาก) อินทผาลัม.
[อินทะ, อินทฺระ, อิน] น. ชื่อเทวราชผู้เป็นใหญ่ในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์และชั้นจาตุมหาราช; ผู้เป็นใหญ่. (ส.; ป. อินฺท).
[อินทะ, อินทฺระ, อิน] น. ชื่อเทวราชผู้เป็นใหญ่ในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์และชั้นจาตุมหาราช; ผู้เป็นใหญ่. (ส.; ป. อินฺท).
[อินทะนู] น. รุ้ง (แถบสีโค้งบนท้องฟ้า); เครื่องประดับบ่าอย่างหนึ่งเพื่อแสดงยศเป็นต้น; ชื่อลายขอบที่เป็นกระหนก.
[อินทฺระ] น. ชื่อฉันท์ ๑๒ แบบหนึ่ง หมายความว่าฉันท์ที่มีสําเนียงไพเราะดุจเสียงปี่ของพระอินทร์ วรรคหน้ามี ๕ คําวรรคหลังมี ๗ คํา รวม ๒ วรรค เป็น ๑ บาท นับ ๒ บาท เป็น๑ บท คําที่ ๓ ของวรรคหน้ากับคําที่ ๑ ที่ ๒ ที่ ๔ และที่ ๖ของวรรคหลังเป็นลหุ นอกนั้นเป็นครุ คําสุดท้ายของวรรคที่๒ รับสัมผัสกับคําสุดท้ายของวรรคที่ ๓ เช่น(รูปภาพ สัมผัส) (อิลราช).